Zahide Hanım’a:
Bir anne gitti sessizce, melekler gibi,
Yüreğinde sabır, sevginin derin izi.
Dert demedi, ah etmedi ömrünün cefasına,
Bir dua gibi yaşadı, bir sabır destanıydı adeta.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?