Bu büyük boşluk, bu kocaman hiçlik mi?
Sana ait ne varsa, şimdi bir gölgelik mi?
Benim suskunluğum, senin konuşkan kibrine,
Son cevabımdı, keskin bir bıçak gibi derine.
Artık yelken açtım, bilinmezliğin denizine,
Sana bıraktığım miras, kalbimdeki hüzün izine.
Elveda dediğimde, aslında sen gittin benden,
Nedeni mi? Bir gün anlarsın, sustuklarım derinden.
O sebep, ne söylediğim, ne de yazdığım bir dizede;
O sebep, senin görmezden geldiğin her tebessümde.
Boşver, konuşulanı; o rüzgârda savrulup gitsin,
Bu ağıt, zaferin en hüzünlü türküsü, bitsin.
Ama bil ki, o türküyü yalnızca susabilen dinlesin...
Sedat gümüş
02/04/2019
Kayıt Tarihi : 25.10.2025 03:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!