Zafer Yarası Şiiri - İhsan Yılmaz

"Zafer Yarası"

yasaklı bir ülkenin
isimsiz direnişçisiyim ben,
bir harfin peşine ömrünü süren,
bir gülün kokusunu silah bellemişim.

her kavgaya ben koştum,
yüzümde cop izi, gözümde tomalar,
arsız sokakların ortasında
yenilmemiş bir sevda gibi yürürdüm.

ilk ben düşerdim yerlere,
çünkü düşmeyi öğrenmeden
ayağa kalkmak ne demekti bilmezdim.
bir çocuğun hayaline tutunmuştum,
gözümde umut, cebimde bildiri,
sırtımda karanlığa meydan okuyan bir şiir vardı.

sevda dedin mi sen,
ben kanı gül sayardım,
bir düş uğruna
taş gibi susardım.

polis beni tanırdı,
benim inadımı,
benim geceye haykırışımı,
beni zapt etmek kolay olmazdı
bir kez aşk dedim mi
devrime dönerdim.

çünkü bu aşk öyle basit bir türkü değil,
gökyüzüne sığınan halkın çığlığıydı.
bir duvar yazısı gibi sarsıcı,
bir kadın gibi sabırlı,
bir mermi gibi kararlı…

şimdi dönüp bakma geriye,
biz her sokakta
bir isyan tohumu ektik.
bir gün mutlaka,
bir sabah mutlaka,
bu şehir uyanacak
gözlerinde özgürlükle.
Mayıs / 2025