Zafer Şiiri - Suzan Batmankaya

Başladı,
Şimdi vakit zafer zamanı.

Olduğunu sandığın herşeyi yitirdiğinde,
Kalanlara alışmak,
Benimsemek ve sonunda anlamak,
İşte bu, benden kalan
Bazen , güçlü sandığın,
Bazen, varolmadığına inandığın saklı yüzle tanışmak

Zayıflıkların,ısrarların korkuların seni esir aldığında,
Bu buhran saatlerinde, herkesi, hepsini sarmaladığında,
Çırpınıp, yalvarıp, yakarıp, haykırdığında,

Anlayacaksın,
Aslında tüm düşmanın kendinden ibaret olduğunu.

Şimdi Vakit zafer zamanı,
Cephede asker yok,
Silah sesleri, korku dağlarında yankılanıyor,
Kendi silahında sıktın kurşununu kalbine,
Onu yaralamak o kadar kolaydı işte,
Korumalıydın oysa, kendi gerçek dünyandaki yalanlarından.

Şimdi vakit zafer zamanı,
Susmalı belkide,
Anlamsız sözcüklerle,
Süslü kelimelerle boğma benliğini,
Bir yazmakki, seni sen yaptı.
Sarıl ona, yalnız saatlerinde,
İşte bu haykırışın olsun.
Senin şiddetin, kaleminde olsun,
Çevirme, kirli yüzünü, yalan gerçekliğine.

Çok yandı için,
Ağladın, için için,
Bazen sevgi kana bulanmaktır,
Ve inan aslında aşk, yalnız kalmaktır....