Yüzünden Şiiri - Alperen Yılmaz

Kalbim şu an hem yıkık hem köhne de;
Sor ki bu dert hangi yazın yüzünden?
Gururlan, eserin bugün sahnede.
Bense bir mezarda, nazın yüzünden…

Mümkün mü kolayca elveda demek?
Boşa mıydı bunca bedel ödemek?
Hiç oldu sevgiye harcanan emek
Aşk bilmez, zalim bir kızın yüzünden.

Kalbim bugün, yalnız bana yâr değil.
Bu kadar düşünmek akla kâr değil.
İnan bana, ölüm bile zor değil,
Senin, acı bir tek sözün yüzünden.

Anlatınca herkesin aklı çıktı.
Bu sevdada Azrail haklı çıktı.
Aramızda bir kurşun saklı çıktı,
Bana ateş eden yüzün yüzünden.

Sarhoş diyorlarsa inan ki yalan.
Beni bu buhranın içine salan,
Her gün ağlamama müsebbip olan
Havadaki ağır hüzün yüzünden…

İki nota duysam, deşer özlemi.
O an, eksikliğin aşar özlemi.
Türküler ruhumda yaşar özlemi;
Aşkı tasvir eden sazın yüzünden.

Razıydım kalmaya, gözünde neysem.
Yollara mı düşsem, kefen mi giysem?
Beraberken bile ölü gibiysem,
Git der gibi bakan gözün yüzünden.

Resimlerde kaldı artık gülüşüm.
Kıyameti bulur geri gelişim.
Bu denli dünyadan kopuk oluşum,
Gönlümdeki hasret sızın yüzünden.

Görmeyeli iyi değil vaziyet.
Kalmadı sevmekten başka meziyet.
Sokağından dahi geçmek eziyet,
Her tarafta kalmış izin yüzünden.

Gönülden sevenin bahtı karadır.
Aşk bana, terk etmek sana göredir.
Bahara doymadım uzun süredir,
Tez gelip geç giden güzün yüzünden.