Sadakatin adını ağzına alma sakın;
Sen sevdiğin insanı yarı yolda bıraktın.
Say ki; eşin, dostun yok, sana can kadar yakın…
Can yoldaşını bile yaban elde bıraktın.
Kadir bilmez gönlünü şad edenler mi oldu?
Mazimizi defnedip yâd edenler mi oldu?
Sana Leyla olmayı vaat edenler mi oldu?
Mecnun’a çıktı adım, kızıl çölde bıraktın.
Terk etmedin sadece, canıma kıydın sanki.
Bensiz altın kaftanlar, taçlar mı giydin sanki?
Giderken bir “Elveda!” diyemez miydin sanki?
Gözlerimi devamlı ağlar halde bıraktın.
Sen ki benim gözümde hayat kadar asildin…
Bir ömrü tek kalemde, hangi uğurda sildin?
Zavallı kaderimin Züleyha’sı kesildin.
Aşkım ellere meze… Beni dilde bıraktın.
Kayıt Tarihi : 30.7.2021 11:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yazılış tarihi: 13.10.2017 Düzenlenme ve son halini alma tarihi: 19.03.2021

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!