Yüzün Vurmuş Sulara Şiiri - Zeynel Çok

Kucakta kaldı ağıt kağnıların gıcırtısında

Eskimiş memeler emzirmekten bebeyi
Kulak sağır yürek aşksız gözler kör
Gülümser gibi esner içimdeki kurt
Çekinmez çıkarır takvimden yaprakları

Söz yorgun kulaklarımda gönül hücresinde kilitli

Haset hasret koşmayın beni yağmurlara
Gelişimden haber edin ıraktaki gülleri
Haydi saklandığın gözlerinle gülümse
Zaman aceleci değil hayaller yalancı değilse

Her çocuk korkuların çanını çalar bir kere

Kapandı yanan ışığım sen sonbahardın
Ya tadına doyamadım ya rüyaydı uyandığım
Dönüştüm senin rengine demledim seherleri
Yaşamak da var ama hibe edildi ölüm

Yeminliyim her çiçeği içimde büyütmeye

Gördüm mü görmedim mi var mı yok muydu
İçimde açtığı kapılardan baktım yüzlerce
Vurdumduymaz kalamazdım sudaki gölgelere
Bir çizgiydi çizilmeyen bir daire kapanmayan

Elimden çekme yarım kalır içimde pişmanlıklar

Aşklar fırtınadır gemilerim çaresiz gözlerine sığınır
Her cinayet provasız bir oyuncuk düşlerde
Sıcağın terletir pencereyi soğuklar gelmeden önce
Benzemiyorsun kimseye yüzün vurmuş sulara