Yüzüme Bakmadan Gittin Şiiri - Mehmet Bi ...

Yüzüme Bakmadan Gittin

Şimdi sen,
Kalkıp yüzüme bile bakmadan
Yüreğimi ateşe verip
Gülüşlerini benden çalıp gidiyorsun.

Ne bir adres bırakıyorsun geride,
Ne bir kimlik...
Kırmızı burnunu bile bu odada unutup
Sanki hiç ağlamamışsın gibi
Gidiyorsun.

Ben daha
Saçlarına dokunamadan,
Gülüşlerinde barınamadan,
Sesine yaslanamadan
Gidiyorsun.

Bütün kapıları kapatıp
Tüm renklerini cebine koyup
Beni gri bir yalnızlıkta bırakıp
Usulca gidiyorsun, değil mi?

Kahkahalarını,
O anlık sarılmalarımızı,
Gülerken dudağımda kalan tebessümünü
Bavuluna sığdırıp
Alıp götürüyorsun.

"Ben adam olamadım" diyorsun…
Ve bütün kadınlığını,
Kokunu, dokunuşunu,
Çekip çıkarıyorsun bu hayattan.

Yatağımı, yorganımı
Sırtıma bağlayıp
Temiz çarşafları
Rüzgâra fırlatıp gidiyorsun.

Islak ayak izlerin kaldırım taşlarında,
Yüzündeki o yağmur kokan hüzün
Şimdi benden kopup
Yalnızlığa akıyor.

Sen bana
Dünyaları vadettin…
Ama bir deprem gibi geçtin içimden
Ve beni enkazın altına gömüp
Çıkıp gittin.

Bardaktaki suyu hatırlıyor musun?
O buluttan düşen damlayı…
Şimdi gözlerinden akıyor
O son damla,
Ama yanına alıp gidiyorsun.

“Ben seni çok seviyorum” dediğimde
Duygularımı da mı çalıyordun?
Sesimi de mi susuyordun?

Nereye gidiyorsun, kadın?
Ruhumu benden alıp
Bedenimi mezarsız bir toprağa mı bırakıyorsun?

Bu mu yakıştı sana?
Bir nakaratın ayazında
Beni kimsesiz,
Yoksul,
Kalpsiz,
Yarı yolda mı bırakıyorsun?

Ben sensiz uyumayı hiç bilmedim.
Sabahlara kadar ayak sesini dinleyerek yaşadım.
Geceleri sen nefes alıyorsun sandım hep,
Meğer yokluğunu dinlemişim yıllarca.

Dudaklarının izi hâlâ çay bardağında duruyor,
Ama çay soğumuş,
Konuşmalarımız gibi…
Sen gittin ya,
O çayın şekeri bile acı artık.

Şimdi ne yapacağım biliyor musun?
Perdeleri kapatmayacağım bir daha.
Belki geçerken gölgen düşer camıma,
Belki rüzgâr saçlarının kokusunu getirir diye
Bütün camlar açık kalacak.

Bir tek sesine susadım ben.
Ne zaman sustun,
İçimde kıyamet koptu.
Sitem etme, diyorsun ya…
Ama kalbimi almadan gitseydin
Susardım belki.

Ve şimdi,
Kendi kendine mi fısıldayacaksın:
“Ben çok sevdim,
Ben aşıktım,
Ben onun için yanıyordum,
Ben ona taptım…”

Sonra bir gamze çukurunda
Beni boğup
Üstümü örttüğün bakışlarınla
Gidiyorsun.

Git.
Hadi git.
Ama benden sana kalan tek şey:
Gözümde tuttuğum son damla olacak.
Onu da almadın ya...
Belki en çok o yakacak seni.

Mehmet bildir