Yüzü yağlanmış çocuk Şiiri - Servet Balıbey

güneşle kararmış yüz, küçük ellere yaslı
oturmuş yağlı önlük, yorgun yüzü telaşlı
kartona oturmuş dert, bu hayat ona namert
elinde bir süpürge, sallıyor kara kaşlı

kimsesizlik fırlatmış, onu itmiş gerçeğe
yaşıtları uyurken, o girişmiş sefere
hayat kavgası kalleş, evde üç yetim kardeş
bir virgül kadar olmaz, dönmüş koca bir deve

gülücükler dağıtır, anahtarlar elinde
hem dinler hem süpürür, yağlı bezi cebinde
oturdum ibret aldım, bir sıcak ki bayıldım
o güneşin altında, su şişesi cebinde

bir bardak çay getirdi, yemek yermisin dedi
ne kadar da büyükmüş, hemen yemek söyledi
usta, bağırdı aslan, cevap verdi he ustam
aküsünü ben taktım, usta tamamdır dedi

büyü güzel yavrucak, seni sen kurtaracak
düştüğün bu yokluktan, bu azmin çıkaracak
sen benden çok büyüksün, sanma ki çok küçüksün
levye anahtar sende, hayat senin olacak