Ve gece,
hiç sormadığın soruları fısıldadı sana:
“Kimi bekliyorsun hâlâ?”
“Kimsin o boş sokakta yürüyen?”
“Ne zaman kaybettin kendini,
hatırlıyor musun?”
İşte o an
bir duvar çöktü içinde,
arkasında yıllardır susturulan
bir çocuk duruyordu,
elleriyle gözlerini kapatmış.
Açtığında gözlerini,
gece oradaydı.
Ama ilk kez
onun sana değil,
senin ona baktığını anladın.
Ve o an,
yıldızlar yeniden parladı.
Çünkü artık
gözlerinle değil,
gerçek yara yerinle bakıyordun.
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 14.7.2025 14:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!