Alışmışlığın mecburiyetinde karşıladı ön yüzü, kırılgandı
Bir adım daha; derinde hüzündü iç yüzü, kırılacaktı.
Yürürken içe, karanlıklarda aydınlık çocukluklar vardı,
Çocuklar kaçışınca, yalnız öfkeler saçlarını okşadı.
Gecenin sabahı tepsi gibi ayın içine doğdu,
Şafak sökerken ay battı, güneşten gece başladı
Ne içindeki yüzü, ne herkesin içindeki yüzü,
Sana şiirler okuyacağım, gitme
Güneşler doğacak yalnızlığımdan
sana bir ışık getireceğim
Büyük aydınlığımdan
Sana bir dolu umut getireceğim
Devamını Oku
Güneşler doğacak yalnızlığımdan
sana bir ışık getireceğim
Büyük aydınlığımdan
Sana bir dolu umut getireceğim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta