Alışmışlığın mecburiyetinde karşıladı ön yüzü, kırılgandı
Bir adım daha; derinde hüzündü iç yüzü, kırılacaktı.
Yürürken içe, karanlıklarda aydınlık çocukluklar vardı,
Çocuklar kaçışınca, yalnız öfkeler saçlarını okşadı.
Gecenin sabahı tepsi gibi ayın içine doğdu,
Şafak sökerken ay battı, güneşten gece başladı
Ne içindeki yüzü, ne herkesin içindeki yüzü,
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta