Siyahı yitirdim,
Yitirdiğim her siyahtan arta kalan hiçliğin o ağır havasıdır,
Soluma zorunluluğu………
Yok olmaktansa yitirmek daha yeğdir
l e y l a a a a a k....
ince telden çıkan bu çığlığı örtüyorum tenime
rengin var sesin yok sesinsizim
örtüyorum tenimi sensizim
olmadı
gidemedim,
Mavi kokuyor bütün kentler,ıslaklık çoktan sinmiş her yere
Dolaşıyorum bir başıma ihtimal, sınıra kadar.sıçrayışlar bozuyor suyun dinginliğini morca bir duman çöküyor kendi renginde ellerime ellerim yalnız, yalnızlığın ihtimali sınıra kadar. Tozlanmış imgeleri serpiyor karanlık, çiseleniyorum.Çiseliyorum ağır ağır küllere, morca bir duman çıkıyor içimden yanaklarının siyahlığında kayboluyor. Kül birikintilerine çise düşüyor resmini çiziyorum,son sınıra kadar yalnızım, duyumsuyorum.
Bu kent ölü bir kentse kaybettiğindendir, kazanan da yoksa buğusu kurumuştur ıslaklığın...
Ol,sanısıdır kendinin değildir sendeki sen.
Tek’sin.yine de sen, kendindeki sensin.
Herkes değilsin sen, herkes isen sen sanısıdır sendeki kendinin
ötekisi ise sendeki, bu olmamaktır kendin; kendindeki sen, sen değildir.
Kendin isen sen; kendinin bir başkası olmadığını ses’leyemeyen,
Kendindeki seni değilleyemeyensindir.
Kısıntıya yöneliyor nehrim
özlemlenişmenin her damlasının
bir kuruluğu onadığını biliyorum.
Tüm sıcakların öfkeli soğuntusu geziniyorken çevremde
ben,
Yağmur,
Yine aynı masumluğunda kalmalı
O
Nefesleşemeyen sözcüklerin damlasıdır
Düşerken saçlarından tenine,
gözlerinin yerde kalışını neye yorabilirim ki
Olmayışım senden ibaret
tarihim de öyle,
ismine sinen bir hayat biçimidir nefesim
gözlerime her değdiğinde ıslanıp kalır kuruyamaz
hayatıma sinen bir nefes biçimidir ismin
ki ölümüne sende başlayıp yaşamına sende devam eder
Bir ölüm seçiliyor tüm dudaklar felçli
imgesel uzağın yitirilen cenin’i
keskinliğin kılgısal gücüne yeniliyor
bu hava bu mevsim dahi loş doğuyor gözlere
yenilgen bir oğlan gibi...
ölümler artık seçilmekte
Ötesin...
Hangi sözcüklere sığdırayım seni
Hangi harflerin kıvrımlarına bulaşarak kendi sessizliğini ve sensizliğini bitirebilirki bu senli dilim
Ne kadar konuşursam o kadar da kapatmak istiyorum dudaklarımı,
Kendimi duymak seni duymak değil ki...
Sözcüklerle başlayıp sözcüklerle bitmiyor hiçbirşey
DOKUNUŞSUZLUK
Eprimiş bir ölüm tenidir dokunduğum hiçbir ısıyı alamıyorum....
Çıplaklığıma üşüşen gülüşler kemiren sancılarımın izleridir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!