Haddim değil size yol göstermeye,
Siz zaten hedefe koşuyorsunuz.
Ben şaşkınım gidiyorum nereye?
Siz tüh, tüh diyerek yaşıyorsunuz.
Haktır lokomotif mani olunmaz
Aklım sıra İslâmlığa soyundum
Yapacağım kolay diye öğündüm,
İnceliğe baktım yandım göyündüm,
Gururum kibirim, batırdı beni.
Yücelmeyi malda mülkte aradım,
Ahmet’ten Ahmed’e selam getirdim,
Emin ol ki ben aklımı yitirdim,
Bedenimi günahlara batırdım,
İmdat sende, sana geldim Muhammed.
Tüm insanlar bölük bölük yürüdü,
Mütevazi olup yere serildik,
Böylece hakkımız yiyenler oldu.
Sevdikçe küçüldük dostlarımızı,
Yusuf Uyar bile diyenler oldu.
Omuzda taşıdık insanımızı,
Seyyah olup gezebilsem,
Şair olup,yazabilsem,
Sevgimi ben sana desem,
Sevebilsem,sevebilsem.
Sular gibi,coşabilsem,
Hava bulutlu, gök gürlemeli,
Anneniz kızgın,
Korkmayın çocuklar,
Birazdan yağmur yağacak,
Toprak kokacak,
Koşun çocuklar koşun
yeşile ermek için
Sizlerde ağaç dikin
yaşlanıp görmek için
Emiroğlu kendini,
Zaman oldu hayvanlardan utandım
Aç susuz olarak sokakta kaldım
Kendimi vurulan bir enik sandım
Bunu görüp hayvanlardan utandım
Ekmek verdim, ekin verdim ot verdim
Kemal ile Osman olmuşlar ekip,
Yol haritaları doğruca bir ip.
Abdullah bunlarla koşar yorulur,
Muhsin’i demezsem bana darılır.
Nebahat Korkmaz da işlerin başı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!