Yusuf Tuna Şiirleri - Şair Yusuf Tuna

Birine bir şey söylemeden önce,
Sözü eleyip sık dokumak gerek.
İnsana laf derse dokunur anca,
Sözü eleyip sık dokumak gerek.

Söz dediğin söz yerini bulmalı,

Şu gökteki aya bak,
İbret al bakışından.
Şu yerdeki suya bak,
İbret al akışından.

Şu fırlayan tümseğe bak,

Şu hayat denen yolda düşe kalka,
Yürüyorum ama sen gel bana sor.
Zaman ayağıma geçirmiş halka,
Sürüyorum ama sen gel bana sor.

Çoğu şeye aklımız ermez oldu,

Yerine göre konuşmalı,
Söz gümüşse sükut altındır.
Yeri geldiğinde susmalı,
Söz gümüşse sükut altındır.

Bazısı söz kıymeti bilmez,

Bunca aradan sonra sizi görmek,
Sizinle beraber olmak ne güzel.
Sizlere dost olarak selam vermek,
Sizinle beraber olmak ne güzel.

İnsan dostlarını özlüyor elbet,

Şu yüreğime ateş düştü benim,
Özüm yanıyor gözüm seyre bakar.
Sevgiyle yanıp kavruldu her yanım,
Kafam dönüyor özüm seyre bakar.

Aşkla yüreğimde kopar fırtına,

Sevda dediğin kafamda yer eder,
Akıl sözde tur etmeyi sır sayar.
Sinede benim içim yanar gider,
Canım közde kor etmeyi zor sayar.

Gönül çiçek açan bir güle benzer,

Sus gönlüm sus yeter senden çektiğim,
Konuştukça dilim benim lal olur,
Yetmedi mi senin benden çektiğin?
Bir şey söylesem bana bir hal olur.

Yüreğim kendini divane sanır,

Gönlümüz toprağa yakın olmalı,
Ten ile özümüz topraktır bizim.
Aslını insan topraktan bilmeli,
Ten ile özümüz topraktır bizim.

Önce ruh yaratılıp sıra oldu,

Dünyada öyle güzel koku bulunmaz,
Teri Misk-i Amber kokar Muhammedin.
Sır doludur onun hikmeti bilinmez,
Teri Misk-i Amber kokar Muhammedin.

Yüzünde güller açar yüzü güllüdür,