Yusuf Ter Şiirleri - Şair Yusuf Ter

dünyayı sardı zübükler
aklı sarmayan dümbükler
dünyayı yaşanmaz etti
kokarcayla ibibikler

beyinleri kalmış kurak

Sizedir sözüm kuranı okuyanlar
İnsanlar mealini soruyor mu?
Okuduğun sanıp da şakıyanlar
Düşünüp de kafasın yoruyor mu?

Okuyan insanlar cahil olmaz

Düştün feleğin çarkına
Sende varmadın farkına
Doldun gönüller arkına
Barış Akarsu diyerek

Yaşamının baharında

Gönül dostum sere, sere
Benden uzak gönüllere
Böyle gittiğin yer nere
Akıp gider dosttan dosta

Bak yer demir gök de bakır

Güneş doğmaz bizim güney doğuya
Devlet yüzün dönmüş batıdan yana
Katı kural geçerlidir doğuda
Devlet yüzün dönmüş batıdan yana

Ne öğretmeni var ne bir doktoru

Küçük yaşta bağladılar başını
Sorgusuz türbana dolandın işte
Karanlığa gömdüler tüm düşünü
Sorgusuz türbana dolandın işte

Saflığından yararlanıp kıydılar

Uyu halkım uyu toprak altında
Yeryüzünde uyu, uyanma körsün
Daha da çok uyu bilinç katında
Bilincinin feri daha da sönsün

Layıksın sen böyle kör yaşamaya

Sen yüreğinle siper olurken çocuk
Avuçlarında alkış yerine top gülleleri
Yitik bir şehir ki kara bulutlar örtüyor
Göz göze geldiğin umut özgürlük
Bağrında yırtılan meşale ateşi
Soğuk dar düşlerin kapalı göğünde

kaçar rüzgarda yel gibi
kurumuş iskelet bel gibi
ağzında dişleri takma gibi
zam yaparlar halk yok gibi

gece uykusuna dalar gibi

Ölüm tarlası dehşet çukurunda çığlık
Tellerin mızrabında sazlar ağladı
Dönüp gitmek olur mu ey türkü
Pir Sultan can verirken darağacında
Nefesimi tuttum dudağım kanıyor