İçimde yanan ateş gözlerimde kül olur.
Ateş küle dönerken derdi yüzüme düşer.
O an aklımda her şey kırmızı bir gül olur.
Her nefeste varlığım ayrı bir hüzne düşer…
Ben hazzını duyarken kalbimde esaretin,
Zaman gam damlatırken sensizlik kandiline,
Ah ki; sükût inmekte takvimlerin diline…
İstemem hekimleri gülüşünden ver bana,
Öteden duyduğum ses yolculuk var der bana…
Yine uzadı geceler.
Zemheri vaktidir yalnızlığım.
Kan tükürüyor dudaklarım.
Derinden sarsılıp nefessiz kalıyorum bazen.
Oysa daha yeni başlamıştı hayatım.
Yüzüm gülmeye bile alışamadan,
“ Bugün, gidişinin dördüncü yıldönümü, yani, bir hayli zamandır sensizim bu şehirde, ve ölüm en çok bana yakışacak bu gece... ”
Bazen uykuları yitirdiğim geceler seni düşünmekten alıkoyamıyorum yüreğimi, gözlerim seni çoktan unutmuş olsa da, seni hala yüreğimde saklıyorum. Ve bazı geceler sana verdiğim sözü hatırlıyorum. Bu sevda mezarım olacak demiştim sana, daha yeni sevmeye başlamışken birbirimizi, sen ise anlamsız bakışlarla örtmüştün gözlerini, ve ben şimdi bir kabir azabında yaşıyorum dört yıldır. Bu sevda mezarım oldu benim, senin hayallerini gerçekleştirmek adına gidişini anlayamadım hala, o günden sonra bir yalnızlık sindi benim yüreğime, ve ben korkuyorum hayaline de bulaşacak diye. Şimdi yanında olamasam da, senin mutlu olduğunu biliyorum. Senin mutlu olduğunu bilmek bile, beni mutlu etmeye yetiyor. Şimdi sensizliğimin, yani gidişinin, yani beni nikah masasında terk edişinin dördüncü yılını kutluyorum bu şehirde ve ölüm en çok bana yakışacak bu gece…
Artık yitip gittiğinin farkına varıyor gönlüm, hırçınlıklarım kayboldu seninle, seninle sevmiştim yaşamayı bu şehirde. Bana miras bıraktığın, seninle geçen günlerin adına teşekkür ederim sana ve sana olan bu sevgimi kara sevdaya dönüştüren yüreğime de teşekkür ederim. Şimdi gözlerim, ilmeğini atarken saçlarını örüşünü düşündüğüm kirişte sallanan ipte duruyor, sana yazdığım şiirleri, gitmeden önce sana aldığım ve senin hiç giymediğin beyaz gelinliği ve senin bana doğum günümde aldığın takım elbisemi yine sana bırakıyorum. Yine ayrılık vakti, gözlerim gözlerini hatırlamaya başladı yavaş yavaş, yüreğim yüreğindedir şimdi, vakit bir zemheri vaktidir bu şehirde ve ölüm en çok bana yakışacak bu gece. Bir ipin ucunda sallanırken bedenim, sen yaşamayı da, ölmek bildiğim sebebim. Sen çoktan uyumuş olacaksın. Belki bir sızı duyacak yüreğin, belki bir kabus görüp uyanacaksın. Ve ben giderken bile bu dünya denen yalancı hayattan, seni vicdan azabınla baş başa bırakacağım.
“ Bugün, sensizliğimin dördüncü yıldönümü, yani gidişinin, yani beni terk edişinin, vakit selâ vaktidir bu şehirde, ve ölüm en çok bana yakışacak bu gece…”
Sende Yabancı Olmak…
Bugün bensiz bir hayal düşünce gözlerine,
En kavi yalnızlığı bürünüp sustu ömrüm.
Her nefeste bir matem bırakıp izlerine,
Ebedi bir yangının meftunu oldu gönlüm…
S ana kızamadım bir kez daha,
E ğer durdurabilseydim şu geçen zamanı,
N e olurdu dedim gelseydin bana,
İ çerken nefes nefes, elinden ayrılığı.
S ustum, yalnızlığa inat, hasretine inat.
Gece dert, gece uzun, gece yangın yeridir.
Gönlüm sensiz geceden sen çalan serseridir.
Hasrete râm olmayı kolay mı sanıyorsun.
Say ki; her saniyede kor olup yanıyorsun…
Sükûtumdan öteye geçemedi yüreğim,
Beni vuran sen miydin? Seçemedi yüreğim…
Elinden onca hüzün, inkisar yudumladı,
Gönlünden ab-ı hayat içemedi yüreğim…
Her gece aynı hayal halelendi yüzünde,
Yaşamak bahçesinde gam sarayı benimdir.
Efkârlı çizgilerin mahzeni bedenimdir.
Yılların eskittiği yüzümdeki tebessüm,
Vefasızlara inat ömrümdeki tek süsüm.
Bir takvim yaprağında asılıp kaldı zaman.
Gittin diye bükmekte boynunu koca şehir.
Hasretin başköşede hayat hanesi virân.
Yaşamak bir heyûla her nefes sanki zehir…
Sanma ki yollarını bekleyen yalnız benim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!