Yusuf Mansız Şiirleri - Şair Yusuf Mansız

Ana rahminde yeşerip dünyaya atanır
Kalp iri beden ufak şekil bozuk kapanır
Dünyanın aynasından kainata abanır
Alemi aydınlatan ışıktır nazdar kadın

Ana dolu sabr sükun bebeğine aşk gani

DNA'mızla oynadırlar, bozdular ekmeği!.
Herkes yemek mecburiyetinde nimeti
Yahudi tohumu nedir? bozmaktır, derdi!
Bende yazarım bu haklı konuya vezni...

Oynadılar, mısrayla, kafiye bozuldu.

Gece karanlığında bekler mi dalga!
Sahilde yalnız bir yalnız kaplumbağa...
Ulaşmak umudu doğmuşsa suya!

Nebiler nebisi, ebedi hayat müjdeleyicisi
Şereflilerin en şereflisi Muhammedul nebi
Yazılmış milyonlarca medhiye , şerefi nebiye
En kıymetlilerinden biride ait imam busayriye

Ölüm kavuşmaktır aslında! kalbin de yanan varsa...
Coşar sevgi selleri rabbine kavuşmak muratsa...
Ölüm sevgiliye ulaşmaktır kısa yol mevcutsa...
Daim zikret eğer istersen sevgiliye kavuşmak...

Uzaklar da bir yamaçta yalnız kelebek
Ömrünü bekler yalnız ve aşık
Geçmek bilmeyen kısa zamanda yari beklerken
Bir günlük aşk için değmez mi?
Ömre bedel sözler yanık
Belki yakın da sözler ama aşıklar uzak.

Çok sesli orkestranın cazibedar bestesi
Tüh manidar tarihî geçmiş mi senfonisi
Hazır meleği ruh çekmeye geliyor sesi
Lakırdısı duyulur ah çenemi kemirmiş

Yılan çıyan çok ayaklı yavan misafiri

Nehir kıyısında yapayalnız kırlangıç…
Suyun çekilmesini bekliyor…
Bir kaç küçük böcek niyetiyle…
Karnına taş bağlıyor…
Boy veren buğdayların karanlığında serinliyor…
Yere düşen daneleri çitlerken…

Kıyama dururken...
Aşk-ı ilhak olunur…
Bilirsin...
Engin denizlerde tefekküre dalmayı…
Kaynar gönüllerde…
Oluşur İhsan…

Şu kainat elbette hak
Aç gözleri dönüyoruz
Bu füzeye vitesten tak
Sönüyor söz ölüyoruz....

Yusuf Mansız