Yusuf Korkmaz Şiirleri - Şair Yusuf Korkmaz

Barışa uzat ellerini
Korkma titreme uzat ellerini
Dökülsün kin nefretin küfü
Ranga renk çiçeklere dönsün
Korkma uzat ellerini barışa

Ben sen

Seni yaratan tanrı beni de yarattı
İkimizde çıplak geldik dünyaya
İkimizde ağlayarak geldik dünyaya
Sana da ömür biçti bana da ömür biçti

Ankara Ulusta



Mevsim bahar, Yirmi iki mayıs günü,

BADEM GÖZLÜM

Bilmelisin’ki keşkeler hep üzer beni

Esiyor yine sensiz karanlık geceme

Doruklara
Gök yüzünün alti
Dumanlidir bu gün
Menzil ırak ulaşamıyorum
Alçaklara yağmur
Yükseklere kar

Babam

Babam yemedin yedirdin içmedin içirdin
Ruhumuzda kalbimizde senin asıl yerin
Canından canımıza can katan biriydin
Sen benim babamdın, herkesin de piri

yıldızım

bulutsuz bir gecenin

ay ışığı kadar

Ağaç

Hüzünlenme be ağaç
Kış gelecek diye
Yapraklarını hemencik
Savurma sağa sola

Bizleriz

Köleci toplumda değil yeni çağdayız
Ülkeler çağ atlarken biz gerideyiz
Sizler tok gezerken bizler açız
Balık oltalarına yem olarak atılan, bizleriz

Şehirlerde ilçelerde

Dağlarda ovalarda

gezdigim tüm yerlerde