Ağlamaya ramak kala damlayan hecelerimle
Yalnızlık; ruhumda seneler
Sebebim şiirlerimde,
Mağlupluğum, ömrümde geceler.
Bir yüzleşemediğim ben kaldım
Yalan yaşananlar, yalan aşklar
Yalan olduğunu anlatamadığım,
Bir ben birde ben kaldım.
Ben, ben demekten hoşlanmam fazla
Yüzüne bakıp ta bu sensin diyemediğim
Ne günler yaşandı ne günler geçti
Hasret bu sevdaya ayrılık biçti
Can dediğim kurşun olup sol yanım deşti
Bir de siz prangam olmayın dağlar!
Gözlerine bakamadım aşkım söyleyim
Bir şiir yazılsın yalandan uzak.
Bir aşk yaşansın olmasın özünde tuzak.
Bir türkü yakılsın hasrete inat.
Bir güneş doğsun yayılsın karanlığa bucak bucak.
Hasretim parçalansın türkünün sesinde.
O kadar sıkıldım ki hayattan
Yalnızlık bana kilitlenmiş sanki
Şimdi başka bir şehirde yabancı yüzlerde seni arıyorum.
Bulamayacağımın farkında olmam bile rahatlatmıyor beni,
Aksine yüzde birlik ihtimallimi kovalıyorum!
Hiç bir yüz sana benzemiyor, süregelmiş tavırlarda bile
Öyle bir karanlık ki üstüme çöken,
Yollarda kalmışım yalnız,
Kalbimi aldı da gitti her çekip giden.
Ne sevgimi bıraktılar içimde,
Ne yağmurlarımı nisanımda,
Böyle mi olmak zorundaydı her veda,
Yazmak istemiyorum artık
Ne keder kokan ıslak şiirler
Ne de en az hayatım kadar anlaşılmaz
Ve bitmeyen kahrım gibi dümdüz yazılar
Neye temas etse kırılası parmaklarım,
Yalnızlığımla kol kola dolaştım aşkımın sokaklarında
Her gecemin sabahı, herkesin aksine ölümü hatırlatır bana
Ben yollarda yolsuz, kalabalık içinde yalnızım
Ben sürgünüm lanetli bir ormanda çaresizlik ve hıçkıran yağmurlara.
Öyle korkma karanlıktan,
Sen yükümlü olduğunu yap.
Ne olur kaçma hayattan,
Güneş doğduğunda parlak.
Gece karanlığında bir sabıkalıyım
Aşkından sürgün yemiş eski bir hatırayım
Ben senin ateşine düşmüş kirli bir saman kâğıdıyım
Bilirim sen de sevmiştin, yak yak ki beni ateşinde harcanayım
Senin sevgin içimde müebbet
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!