Aşkın kalpleri çürüttüğü yerdeyim
Hasretin uçsuz bucaksız sömürgelerinde
Sevginin sevilen tarafından boğazlandığı yerdeyim
İbrahim’in atıldığı ateşin gölgesinde
Kuyuların kazıldı yerdeyim
Neyse ki yoksun yanımda
Ya olsaydın ne yapardım ben
Gözlerinin Karadenizinde boğulurken
Nasıl toprak teninde yatardım ben
Neyse ki yoksun yanımda
Şimdi neye yanayım, kimsesiz kalmışlığıma mı?
Yoksa kendimin bile kabullenmekten korktuğum sevgime mi?
Hiç kimse bilmiyor seni sevdiğimi
Yanar dururum, gözlerimden yağan her damlada sen
İnan ben bile yalnızlıklardayım
Ne olurdu gözlerini bir kez daha görsem
Aşktan sürgün olmuşum
Aşk yanımda ben yokum
Saatim ölüme beş var
Beni ancak bir yığın topraksı
Bir yığın hüzün paklar
Bedenim göçeli çok olmuş
Gölgenin eridiği anlarda
Bir mum daha yakarım var ol diye
Muma bakar ben eririm
Sana ulaşmak ümidiyle
Bir kalemin yorgun halinde
Yarım bir şiirin yakarışıyım artık
Bir kelimenin yalnızlığında şimdi aşk
Var oluşların kıskacında belki
Belki hicranımın tadında
Belki ölüyor çok acılı ve yavaş
Sadece mısralarda şimdi aşk
Sensiz olmaya alışamadım,
Yüreğim hala çok acıyor.
Gözlerin hep karşımda,
Her gece hesap soruyor.
Her gece ellerim göğsümde sana ağlar.
Eşkıya bir aşk benimkisi
Kaçmış şehirlerden ihtiyar bir aşk
Yalnızlıklara küs...
Yalnız bir derbeder sevgisi
Kurşunlara dizilmiş sözcüklerin mürekkebe olan hasreti
Sineye yerleşmiş her acıya inat, mülteci bir ask
Nasıl anlatayım halimi bilmiyorum
Bu sabahsız geceler bitmedi, ben eriyorum
Buhranım güneşe vuruyor
Güneş doğuyor, ben boynu bükük batıyorum
Gözlerin gözlerimde prangam
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!