Kara kış serilirken coğrafyaya
Sesin ilahların kulaklarında vaveyla
Ne ay ne ayla ne güneş
Karanlık hükmediyor ormanlara
Ve sen beklenen güneş
Işığın can veriyor ölü ruhlara
Velakin bana yaşamaktan geriye sen kaldın
En oksijensiz kente senden bir parça can
Kolay mı yaşamak bileklerim arzularken bir parça cam
Bir gün yaşamak mesela yüzüne tüküren dünyaya kafa tutarken
Ya da ölü ruhlarımızı göz yaşlarından toplarken
Dağın eteklerinden zirvelerine koşarken vuruluyor yavru taylar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!