Ne çok mutlu olduk,
Ne acılar yaşadık birlikte,
Ne çok unutacağım dedik,
Elvedalar, hoş çakallar, mutluluklar diledik,
Unutamadık.
Biz bir şeyi unuttuk galiba sevgilim,
İçimizdeki yüreği,
Ya da ona söz geçirmeyi kolay sandık.
Geceler boyu sürdü yağmurlar gözlerimizde,
Gündüzleri kör etti gün ışığı bakışlarımızı,
Uyuştu beyinlerimiz uyanık saatlerde,
Kan ter içinde sabahladık geceleri,
Unutamadık.
Özledik, çok özledik,
Nasılsın dedin ansızın bir gün, iyiyim dedim,
Nasılsın dedim, iyiyim dedin.
Güldük o an titreyen dudaklarımızla,
Kan ağlayan yüreklerimizle.
Anladık ki yaşanmıyor ayrılıklar,
Ayaklar yürümüyor, gözler görmüyor,
En doğrusuda bir tanem,
Yürekler artık bizi dinlemiyor.
09.09.2010.ist.
Yaşar KopuzKayıt Tarihi : 11.10.2014 09:13:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Severken ayrılığın karanlık sokaklarında yalnız yürümek o sağır eden yürek sesini duymak bir kere daha aşkın ölümsüzlüğünü kanıtlıyor..
Çok güzel bir yürek sesi. Sonsuz kutluyorum.. Saygılarımla..
TÜM YORUMLAR (1)