Onyedi Ağustos'tu, ikibine bir kala,
Marmara'da ki deprem unutulmuyor hala.
Saat sıfır üç iki uykudayken insanlar,
Yıkılıyor binalar, gidiyor nice canlar.
Ölen ölmüş, korkulu geride tüm kalanlar,
Deprem sürer aylarca, korkutur son artçılar.
Yağız atlar kişnedi, meşin kırbaç şakladı,
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Devamını Oku
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
