Yürek Yaram Can Kesiğim

İyi değilim, şiir defterim.
İyi değilim, kalemim.
İyi değilim, yastığım, ranzam.
İyi değilim.

Nasıl iyi olunur, hâlâ bilmiyorum.
Yaşamak denen bu hayat mücadelesinde
Ellerim,
Gözlerim,
Yüreğim kirleniyor, engel olamıyorum.
Bazen kangren olmuş bir yarayı kesip atmak ister gibi
Kesip atmak istiyorum
Usturupsuz dilini,
Fütursuz kelimelerini...
Ama kıyamıyorum.
Bu, acizlik değil; sevdandan, Geçemiyorum.

Sen benim bir türlü gidemediğim limansın.
Dinlendiğim, yükümü bıraktığım,
Dizlerinde saçlarımı ellerine bıraktığım tek huzursun.
Dualarımın ete kemiğe bürünmüş hâlisin.
Bazen diyorum ki: “Yak, geç, acıma!”
Ama yakmaya çalıştıkça yanan ben oluyorum,
Kıyamıyorum...
Kıyamıyorum.

Bir annenin yavrusuna sevgisi gibi
Koklaya koklaya öpüyorum.
Korka korka dokunuyorum.
Parmak uçlarımda sessizce yürüyorum.
Neyi merak ediyorum, biliyor musun?
Ben sana kıyamazken,
Yere göğe sığdıramazken,
Bir mesajına bile aylarca ağlarken
Sen nasıl kıyabiliyorsun bana?

Sevmiyor musun beni?
Özlemiyor musun geceleri?
Dolmuyor mu gözlerin adımı her duyduğunda?
Peki ya kokum, nasıl silindi avuç içlerinden?
Çıldırmak üzereyim.
Bir de "Nasılsın?" diyorsun ya...
İyi değilim.
Gerçekten değilim.

Ben sana “bensizliği” hiç yaşatmadım.
Bilemezsin, ama anlatayım sana sensizliği:
Tam yutacakken boğazına takılan ekmek gibi...
Ne yutabilirsin, ne de tükürebilirsin.
İşte sen, söküp atamadığım tek yaramsın.
Ne iyileşiyorsun, ne de kabuk bağlıyorsun.
Ben ise o yarayı taze tutmak pahasına hep kapatıyorum.
Sen bunu bile görmüyorsun.
Bir yara, bir yüreği ne kadar kanatabilir?
İşte sen, kan kusa kusa sevişimin tek şahidisin.

Yine “Döktürmüş, deli ” dediğini duyar gibiyim...
Ah, yürek yaram...
Can kesiğim...
Dilim çürüse, gözlerimle;
Gözlerim çürüse, yüreğimle;
Yüreğim çürüse, ruhumla seveceğim seni.
Sana söz, yürek yaram...
Can kesiğim, sana söz...
23.05.2025 13:55