Kefensiz, mezarsız bedenlerin parçalandığı
Acıların uç verdiği
Çakalların kuşattığı
Yürek yakan topraklarda
Boğuk, nefessiz, sessiz olan çığlıklarımız
Can damarı yırtık, acıya mıhlanmış Yüksekova’yı fena sardı
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta