Yürek Destanı Şiiri - Seyfettin Avci

Dört mevsim, yedi iklim yaşadım sensiz
Açmasını bekledim bin bir renkli çiçeklerin
Doğmasını bekledim buz kesilmiş bakışlarıma günün
Buharlaştıkça damarlarımda dolaşan kanım
Özgürleşecek sana hasret yüreğim
Bülbül olup konacağım yamacındaki güle
Öyle bir aşk ki destanlar yazar
Öyle bir hasret ki yürekler yakar

Kar olup saracağım çepeçevre etrafını
Sıcaklığımın verdiği huzurla yeşersin nazenin nazenin kardelenler
Sınırlı olsun buz kesilmiş bakışlarımla yaşamı
O soldukça ben eriyeyim
Ben eridikçe o kurusun dalında
O kefene bürünmüş olsun, bense kefensiz öleyim
Öyle bir ağıt ki dağları taşları ağlatır öyle bir şiir ki dört asır yedi nesile yayılır
Öyle bir şair ki Munzur alıp onu yüreğine gömdürür…