Hasret güneşinin doğduğu anda
Hüzünlerin sarayına kuruldum
Duygum mahsur kaldı dert denen handa
Şarktan esen rüzgârlara soruldum
Üzerimden battı huzur güneşi
Gözyaşımdan söndü cefa ateşi
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta