YÜREĞİNDEN KOVULDUM
Evsizdim,
Yağmurda karda kalmış ıslanmış üşümüştüm,
Kalbine sığındım,
Nereden bilebilirdim Oradan da kovulacağımı
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Ben şiiri okumasına okudum da aslında şiir de benim canıma okudu...
Hüzün dolu mısralar...insan biraz düşündüğünde etkileniyor muhakkak...
İnsan oradan, buradan ,şuradan kalkar gider veya tutunamaz...ama bir yürekte toplu iğne başı kadar bir yeri olduğuna inandığı yerden kovuluyorsa...ki kovulma kelimesi insana yakışmıyor...dışarı bırakılıyorsa diyelim en acısı ve ağırı bir insan için bu olmalı...
...Yürekten gelen samimi ve duygu dolu dizelerdi...hüzünlenerek okudum yalan yok efendim.
....Saygılar ..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta