'Umutsuzluk; tabutuma çakılacak son çivi'
Salih Bolat
1.
Takvimler takıldı ayaklarımıza, sürüklendik
yıllar avuçlarımıza yapıştı, katrana koktu zaman
sızdı alınlarımızdan göğüslerimize tel tel, yaşlı, çirkin binbir kahkaha
her düşüşünde gözkapaklarımız, yeni bir mor halkaydı göz açmanın bedeli
2.
Lokmayı, hırkayı yük sayan dervişler tokluğunda
tüm sözcüklerini yitirmiş dilmaçlar kadar bitkin
uzak kıyıların yabanları gibi kaygılı
yanaştık kapısına yeni bir müntehir günün
3.
Umut aklın eseridir sanılanın aksine
asıl beyni parıldayan insanın kocamandır yüreği
‘lam’ı, ‘cim’i yok usta
senin yarın dediğin sabaha uykusuz çıkmaktır biraz da
4.
Parmaklarımızda zamanın yeni adı, adresi
kimliklerimizi bir balkondan göğün bakır tepsisine fırlattık
sonrası gümüşlenmiş bir sahildi ayaklarımızın dibinde
5.
Şimdi ufkumuzda aklın özsuyu umut
ve suskunluk, yüreğin o büyük sözlüğü
bir de gözlerimiz
her yeni mor halkaya daha da parlayarak direnen
Gümüşyaka – 10.09.96
Avni ÇakarKayıt Tarihi : 12.7.2010 12:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
uçuşa geçmeyenler hırkasına ve lokma büyüklüğüne güvenen sözüm ona şiir severlerdir..
ne demişti şair..
Rakıya aslan sütü
Maltızda sebze közlenmesi eylemine
Efsundur gayesiyle baş vuranları öğrenelim
Bilelim zombilere evliyalık rozeti takanların niyeti ne
Üzülme kardeşim Allah büyük
Taşıdığın yüke nasıl değer biçilsin?
sen ey şair ey güzel sözler hamalı
İnsan her şeye rağmen umud ile yaşamalı
Bir de torbalar var onlara da yüzümüz direnemese de içimiz direnmeli.
Saygılar selamlar
TÜM YORUMLAR (4)