Yüzünde kaybolmuş bir tū mce gibidir
Göz kapaklarında yatan ırmaklar
Bir dağın güneşi eksik yalnızlığıdır
Savruktur saçlarından dökülen yapraklar
Sen fitili çekilmiş bir zamandan geliyorsun
Yüreğinde bir cennet bahçesi ile
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta