Dinmeyen sızılar boşalırken gövdemden.
Bu kent güneşin kızıl dudaklarından.
Utancın kanat gerişine bırakıyor kendini.
Devinmeler, gelip gitmeler, sonsuz açılımlar.
Özlemi duyuluyor bir şeylerin.
Acı yalnızlığı büyütüyor.
Seni bildim bileli,
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.
Devamını Oku
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.
