Yüreğime
Yüreğim, ne oldu sana böyle?
Kim vurdu sana, söyle?
Vurgun olmuş gecelerin üstüme üstüme damlar
Korku doludur kimliğin, kahır kahır adımlar
Harman olmuş hatıralar, kat kat bohçalanmışım
Yalnış bahar yârim! Toprağımda yağmalanmışım
Kavganı bürünmüşüm, gölgen ile yürüyorum
Zamanın saçlarında kıyameti görüyorum
Gülüşlerimin ardından yürüyor karanlıklar
Gönlümün ortasından yükseliyor kayalıklar
Zindan kokusudur gelen, düşlerim boğuluyor
Yolumun az ötesine intihar koyuluyor
Ruhumda ki fırtına uzatıyor gecelerim
Elimde tek sermayem, şafak kokan hecelerim
Ayak bastığım yerler ağlatır sözlerimi
Kirletilmiş sevdalar kanatır gözlerimi
Türküler ses vermiyor, dağlarım ki sahipsizdir
Acısını duyduğum sevdamızdan kalan izdir
Meçhule sürüklenen kaptansız bir gemideyim
Bozgunlardır yaşadığım, korku denizindeyim
Karabasan gördüğüm rüyalarım bana düşman
Çıkmazlara savruldum ben, kirlendi şimdi zaman
Geç kalmış baharımı seherlerimde beklerim
Ufuklarım yanıyorken huzursuz emeklerim
Omuzumda taşıdığım, hissettiğim emanet
Ağlama ey yüreğim! Şafak sökecektir elbet.
Kayıt Tarihi : 5.4.2007 17:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!