Yüreğimde Kopan Kıyamet Şiiri - Faruk Do ...

Yüreğimde Kopan Kıyamet

Yüreğimde kopan bir kıyamet var,
Her fırtına, her kasırga,
Bir zamanlar sevdanla büyüttüğüm o kalp,
Şimdi paramparça.
Ve ben, her bir kırıkta biraz daha kayboluyorum,
Bir yıldız daha düşerken içimde,
Her şey kararmış, her şey yıkılmış.

Bir zamanlar sevdamın temeli,
Şimdi enkazı altında kalmış bir şehir gibi,
Ve ben, senin adını anarken,
Her hecesinde bir dünya daha yıkılıyor.
Beni gördüğün her an,
Bir parçanın kaybolduğuna tanık oluyorsun.
Gözlerimdeki o parıltı,
Şimdi sadece bir hatıra,
Bir zamanlar var olan,
Şimdi ise yüreğimi parçalayan bir yangın.

Yüreğimde kopan kıyamet,
Bir zamanlar içimde büyüyen sevda,
Şimdi bir dev dalga gibi her şeyin üzerine çöküyor.
Sonsuz acılar içinde,
Sesimi duyan yok.
İçimdeki bu kopan fırtınayı,
Kimse hissetmiyor.
Her sükunette, her suskunlukta,
Bir felaket daha yaklaşıyor.

Ve sen,
Sen bir yabancı gibi bakarken bana,
Bir zamanlar birlikte inşa ettiğimiz dünya,
Şimdi ellerimden kayıp gitti.
Her adımda seni ararken,
Bir yıkıntı daha, bir enkaz daha bırakıyorum ardımda.
Yüreğimde kopan kıyamet,
Artık beni de içine çekiyor.

Beni anlamıyorsun, sevgilim,
Beni duymuyorsun,
Ama içimde her geçen an,
Bir yıldız daha kayıyor.
Bir zamanlar sevdamla var olduğum,
Şimdi ölüme terk edilmiş bir dünyada,
Bir başka kıyamet daha kopuyor.
Ve ben, bir parça daha kaybolarak,
Kendi içimde kayboluyorum.

Yüreğimde kopan kıyamet,
Bir ömrün sükûneti gibi,
Ama içimde çığlık çığlığa…
Ve ben, her sesle biraz daha yıkılıyorum,
Ama belki de en çok,
Sonsuza kadar kaybolan o sevdayla…