Yüreğim Esir, Oldum Bayağı Kesir...

Seni öyle çok sevdim, öyle çok sevdim ki
Her gün uyandığım adınla
Şiir şiir haykırdım da
Bir sana diyemedim...
Ruhum tökezledi bu sefer
Özgüvenim bitti
Kanadı kırıldı
Kelebeğin ömrü gibi
Rüzgarın esişi gibi
Tiz bir ezgide
Yok olan çığlık gibi
Yersiz yurtsuz kalmış
Bir öksüz gibi
Vurdum duymaz bir aşığa
Yüreği esir bir aşık gibi...
Bayağı kesir oldu da...
Kala kaldı da yine de diyemedi...
Acıyla sarıldı daha çok
Tutunduğu yalnızlığına
Dökülen incilerini
Yanağından eksik etmedi
Parçalandı bölündü eklendi eksildi kendince
Derince bir oh çekemedi
Kaderini değiştirdi sonunda
Ama sevdaya yenilmedi...
Her gün yeni bir oyun edindi
Sevdiği yüreğinde dillendi...
Hiç ama hiç bilemedi
Asla emin değildi...
Sadece hissederdi
Bir bakışta bir gülüşte
Her şeyin kırmızıya döndüğünü...
Gözlerde kaybettiği sevdiğini
Ay’lı akşamlarda yüreğinde bulduğu gibi...
Yüreği Esir Hala ve Bayağı Kesir Oldu
Ama Çok Sevdi Birini...
Sadece diyemedi...
03.10.2007 hç