Yüreği avuçlarındaydı Adam’ın,
Dudaklarındaydı,beyniyle beraber.
Ve,en çok da gözlerindeydi sanki.
Öyle apansız,öyle pat diye,
Hiç geliyorum,gelebilirim demeden,
Aniden çıkageldi.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta