Gönül penceresinden kin gözlüğümle baktım
Kan gövdeyi götürdü çapraz ateşte kaldım
Tek nefesti çektiğim Yunus’un melteminden
Bir kabusmuş gördüğüm titreyerek uyandım
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta