Yunus Özkan Şiirleri - Şair Yunus Özkan

En olmadık zamanda, en uç noktada söylenen sözlerse beni deli kılan
İlkleri yaşayan tenin ise beni arayan
Üzerine sinen kokunun çıkmazındaysa aklın
Şaşkın bir çocuk edasıyla göz süzen sen
İmkansızı zamana sığdırıp ayağından asan biziz

Sen benimle uyanmanın ne demek olduğunu
Ancak ölüme hasret bedenim ruhuma vedasında
İmamın musallada, nasıl bildiniz ki soruna cevapsız
Uyandığım! ! ! ahiret hayatına girdiğim, çektiğim nefese

Yanan azap içindeki eriyen tenimin kokusunda

Yine mi sen?
Bıkmadan usanmadan gelen...
Söylemiştim sana
Unutmak kolay olmaz demiştim.

Ne yaparsın, hayat böyle

Zamanı gelmişti ayrılığın...
Gözlerine yazıldığım şiirlerin kaldı...
Yokluğunda anlamsızlaşan satırlar...
Kıskanılan dokunuşlarından hatıralar...

Zamanı gelmiş vedanın...

Şehrim tenha
Şehir geceye aşık
Ben ise geceye sevdalı

Şehir İstanbul
İstanbul uykusuz

Huzur istiyorum.
Fazla bir şey değil.
Gözlerinde ki o bakışı bırak,
Sonra nefesini nefesime gizle...
Duymasın!
Görmesin!

İki nefeslik hayattın uçuruma denk yanı düştü kaderime...
Uçtuğumu sanıyordum, yanıldığımı anlıyordum...

Depresif hallerin önüne geçemiyordum...
Yorgundum...
Bir tutam kırgın...

Biliyorum...
Gelmezsin ama
Son nefesten önce gel

Düşleyip seni dalayım uykuma
Gel yeter ki uykumda gel

Ömrüm,
ellerinin terinde erit beni
Yarım bir hikayenin düşlerinde
Yaşa beni, yaşat sözlerinle
Teninde ben olayım ateşimle...

Ömrümde Bitti

Olmaz dediğimiz hallerin üzerine gitmeyi sevdim hep...
Oldular bir bir...
Onun, bunun, şunun...