Kaç mevsim sevdaya inanıp tükenirken,
Çiçekler topladım, yarınlar için.
Yıllar çok şey götürürken ikimizden,
Anılar topladım, sevdan için.
Düşüyorum umutlardan, pişmanlıkların gölgesine.
Sessizce bağırıyorum, duymayacak mı hiç kimse.
Sevmek değil miydi sonsuz sürecek eğlence.
Ben miydim seni bana düşündüren her gece.
Senin kapından geçiyorum, hem de öylesine.
Bir güneş batıyor, fani dünyadan.
Gökler haber salmış, karanlık yarınlara.
Vatan aşkıyla topyekûn kutsanan topraklardan,
Dostunu düşmana yâr etme.
Geceyle gündüzü dost belleme.
Yaradanın biçtiği zamanı,
Düşün de ziyan etme, eyleme.
Bakıp güldüğünü hor görme.
Bu dünyada bir başıma giderken,
Gözlerimi almış acımasız bir felek.
Ebedî yalnızlıktan korkup titrerken,
İnsanlar gerçeklerden uzak olsa.
Bir inanç uğruna daim kalsa.
İsteyen bu yolda yalnızlığı tatsa.
Kimsesizler penceresinden bak bana,
Işıklarla dolsun kalbimin ölümsüz evi.
Ayrılıkların gölgesinde tutunurken aşka,
Nice bakışlar gördüm ki, aydın gözler yaşarıp,
Bir bulut misali, kaderimin üstüne yağar oldu.
Duygular kasıp kavururken aciz yüreğimi,
Her geçen gün yalnızlık dostum oldu.
Nice yangınlar gördüm ki, beni benden alıp,
Gözlerinden gönlüme, bir sevda akar.
Bir gülüşün içinde, binlerce ışık saçar.
Kaygılar, düşüncelerimde karanlık yollar açar.
Hazırmış yüreğim, ağlamaya.
Ölmeden bakmazdı, aynalara.
Gören gözler darmadağın olmuş.
Hayatsa karşıdır başka hayata.
Hazırmış kalbim, yoksunluğuna.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!