Gözlerinden gönlüme, bir sevda akar.
Bir gülüşün içinde, binlerce ışık saçar.
Kaygılar, düşüncelerimde karanlık yollar açar.
Hazırmış yüreğim, ağlamaya.
Ölmeden bakmazdı, aynalara.
Gören gözler darmadağın olmuş.
Hayatsa karşıdır başka hayata.
Hazırmış kalbim, yoksunluğuna.
Neden mısralarımda dolaşıyorsun,
Yoksa yalnızlık nedir, bilmiyor musun.
Gönlümün mezarlığı biraz kalabalık,
Söyle neden gitmiyorsun?
Kalbimin bir köşesinde saklanıyorsun.
Ölümden korkmalı bu denli,
Yaşamak için, acıları mı sevmeli.
Sığınacak bir limanı yoksa eğer,
Ölümden korkmalı bu denli,
Yaşamak için, acıları mı sevmeli.
Sığınacak bir limanı yoksa eğer,
Her şeye rağmen kabullenmeyi bilmeli.
Ölüm sahipsiz mi bu denli,
Karanlık yarınlarla, kaplanmış gökyüzü.
Ne dilim bağlanmış, ne ruhum daralmış.
Siyah yaşanmışlıklarla kaplanmış özü,
Ne sesim tükenmiş, ne de umutlarım ağlamış.
Nefretle bürünmüş, acımasız yüzü.
Yalnızlık korku veriyordu insana,
Bir aciz seni anıyordu ay ışığında.
Gözlerinde hüzün, kalbinde sevda,
Ölüyorken, gelmez oldun rüyalarına.
Ayrılık, umut veriyordu acılarıma.
Bir sabah gökler seni andırıyordu.
Ayrılıklar dile gelip seni haykırıyordu.
Gitmeden, aşkımın sesini bir kere dinlesen.
İçimde ki sevdayı, dönüp de tekrar dindirsen.
Aşkını hissettiğim kalbime,
Utanırdım, söylemezdim sevdiğimi.
Yüreğimdeki yanan aşkın illetini,
Utanırdım, söndüremezdim kendimi.
Sana topladığım güller solmuş.
Hayaller birdenbire yabancı gelir.
Aşkın sesi diner, başlar acılarımız.
Yanı başımda birkaç sevdana esir,
Gün ağarırken artacakdı yalnızlığımız.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!