Yine bir akşam vaktiydi
Gülümsemişsin köprüde
Bakarken şehre , güzeldi
Seni öyle gördüğümde
Yıldızlar izlemiş seni
Neden böyle üstâdım
Kavuşmaz bunca mahlûk ?
Söyle üstat napayım ?
Ha taşız, ha korkuluk
Üstâdım dedi birden :
Gecenin şavkı vuruyor
Sessizce bana
Sular ışıldayarak söylüyor
Gel artık bana
Gönlünün hoşçakal kapılarını kapat
Açılsın yeni sahifeler gizlice
Aynı trenin farklı vagonlarında
Gidiyoruz şehrin köhne duraklarında
Sen ; mutlu ,neşeli ,heyecanlı
Ben ; kırık ,üzgün ve feryatlı
Bilmem , iner miyiz aynı durakta ?
Sonunda kavuşsak da kavuşmasak da
Kalbimi en derin yerden oymuşlar
İçine senin adını yazmışlar
Üstünü kapamayı unutmuşlar
Belki bilerek açık bırakmışlar
Acı,keder,özlem ve bekleyişler
Bir yer var ki ufukların ufkunda
Gidiyorum sessizce , umarsızca
Çetin , yaman bir yolun ortasında
Sürükleniyorum hep anlamsızca
Vuslat mıdır değil midir orası
Ne seven kaldı sen sevilen
Hepsi bahaneymiş , o hep giden
Sorabilsen son defa yüzüne : Neden ?
Yokmuş hiçbir şey kalbinde filizlenen
Bakmamış demek ki o pencereden
Aşk da yalanmış meğer sevgi de
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!