Yumurta Şiiri - Harun Kaya

Seni ilkin
Mahalle tabircisi Topal Sultan Emete'nin
Asma çubuğuna nazîre parmaklarında
Münbit yarınlara gebe kalmış umut gibi
Gülümserken gördüm.

Gülümse
Erbaîn yıllarıma eriştim
Seninle nice yokluk zamanlarımda yüzüm hiç
Ama hiç bir zaman
Kirli kireç, sarı saman rengine dönmedi
Seni hiçbir vakit unutmadım ben
Bundandır her sabah çatlatıyor olmam gövdeni.

Ben ki Melendizliyim adem! Karamelendizli
Nasıl, nasıl unutabilirim seni
Yıllar yılı soğuk tenime ılık nefes oldun
Bunu bir ben bilirim bir ben
Ayazı kavî, karanlığı kesîf
Rutûbeti soluğuma yapışan
Kalbi taşlaşmış bu taş damlardan
Çekip alan beni sendin
Unutmadım seni.

Şimdi çocuklarıma seni
Seni anlatıyorum her sabah
Ârifsin diyorum ortada durana
Tanı diyorum tanı da unutma
Sadece bakıyorum başta gelene
Anlıyor beni, susuyorum
Sona kalana her sabah seni yediriyorum
Ârifâne tecâhülle dilsiz, dudaksız soruyorum:
Zamansız kırdığımızda bile
Gülümseyen nedir böyle?
Bir sana bakıyorlar bir bana
Gülümsüyorlar...

Gülümse
Erbaîn yıllarıma eriştim
Seninle nice yokluk zamanlarımda yüzüm hiç
Ama hiçbir zaman
Kirli kireç, sarı saman rengine dönmedi
Seni hiçbir vakit unutmadım ben.