Yüksel Bey Şiirleri - Şair Yüksel Bey

Gecenin hüznünde dolanıyor silik bir ay halesi
Bir de kemanın tellerinde
Hüzünlü bir aşk nağmesi
Güneşli günlerin rengi düşmüş gecenin mavisine
Küskün yıldızlar göz kırpıyor
Mutluluk rüzgarları vursa da kıyılara

Bu gönlüm hep kırık, gönlüm yaralı
Baktığım her yerde, bir şeyler eksik
Yürek bahçesinde, güller karalı
Söylenen şarkıda, sözlerim eksik.

Kederlerden kalma, düşlerim sende

Mahdut vakitlerde yakalamıştık kutsal tebessümleri
Alaca karanlık kuşağından koşarken
Sadece sözlerimiz değildi
Bilmem kaç yılın özlemiyle kavuştu ellerimiz
Kısık gözlerin aralığından dökülüvermişti
Karanfil kokulu özlemlerimiz.

Titriyor gece soğuğuna sarınmış
Mavi bir eylül yüzünde,gözlerinde iki damla yıldız
Dolanıyor yine hüznünde içindeki çocuk
Kırık bir eylül avuçlarında hem üşümüş hem yalnız.

Yetim ruhlar pencerede

Dalımda ki son yaprak hazan olup düşerken
Asi bir nehir gibi doldu gitti geceler
Tükenen duygulara sessizliği döşerken
Ayaz gülleri gibi soldu gitti geceler.

Gönlümün otağından yıldızlara bakarken

Hakikate varamadan
Geçti gitti ömrüm benim.
Hak vuslatı saramadan
Uçtu gitti ömrüm benim.

Zemheride yazlar gibi

Nicedir ki çığlıklar semah durmuş dönmeye
Tıkamayın kulağı siz de duyun ha beyler.
Nasılsa alıştık biz beden beden yanmaya
Bir, iki, üç fark etmez siz de sayın ha beyler.

Hakikat demidir meylim nazarım
Varam dedim yordu, yol beni beni.
Arzumanım soldu benden bizarım
Derem dedim yordu, kol beni beni.

Bir daha gidince köyünden şehre
Çamurda sektiğin taşı hatırla.
Gülüp eğlenirken pür neşe ile
Annenin gözünde yaşı hatırla.

Çoğu lütuf bilip azla doyunca

Maviye boyadım yağmurun ellerini
Okşayınca sıcacık seheri
Arşın koynunda açtı yediveren gülleri
Öylesine ak, öylesine berrak
Seherin ıslığında canlandı kardeşlik
Yağmurun ellerine tutunarak