Adı bile değişti mahallenin
Değişmeyen biz kaldık
Bir şandele tutunmuştuk
Son gör(ün) düğümüzde
Hani iki kere görmüştük
Son istasyonlar
Yalnızlığıdır trenlerin
Umutlar gidiyor
Ayrılıklar bittiğinde
Rüzgar okşar, göz kapanır
Yarısı ayrılıktır gülüşün.
Sabahlar kucaklarda uyanır.
Yaşlı ana duasıyla yaşardı
Adam yerine koy(a) madığın
Umutlarımdı dağlar
Ve onların ardı
Uzun yollar düşlerdim
Yolcuları kalmayan yollarda
Hayli zaman oldu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!