Bu dünyanın, mutluluğunda bile,
Acıları yaşattılar, viran oldu gönlüm,
Yıllardır hiç gülmeyen, hayatı çile,
Dertlerin avuttuğu, bir kula döndüm..!
Çıkmaz yollara düştüm, her bir adımda,
Mutluluğun gölgesinde, acılar eser,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta