Ne ben yıldızları çekebildim doyasıya içime
Nede gökyüzünün maviliği kapladı göz bebeklerimi
Ne de boğazın o çocuksu durusu sardı dört bir yanımı
Ne de kız kulesi koştu geldi yanıma
Nede galata peşinden
Ne altında yatacak rahat bir toprak bulabildim
Nede toprağın üstünde gölgesine sığınabilecek bir ağaç
Ne hayat ağacı sevdi beni
Ne de yaprakları
Ya ben göremedim yaşamın özündeki ışıltıyı
Ya da yaşam kabullenemedi ben...
Kayıt Tarihi : 15.6.2013 15:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)