Yorulma Şiiri - Aytaç Altınok

Gözlerin uzağı her düşlediğinde, bırak kendini
Kendinde kalanları ve kanayan yanlarını
Rüzgar nasılsa bir yerlere götürür umutlarını
Yine de yorulma, düşersen de kırılma

İçinde yarattığın boşluğu anımsa, boşluk bırakanları
Ve seni sonsuz derinliklere atan insafsızları
Yine de büyüt içindeki haylaz çocuğu
Her an kucakla ve sarmala yüreğinle ama yorulma

Sen ki ne büyük düşler öldürmüşsün içinde
Sen ki ne hayaller yakmışsın nice evler ısıtma uğruna
Sen ki yüreğini yıldızlara emanet etmiş sen...
O gün gelecek geldiğinde tanrı aşkına Yorulma...