Yoruldum Beklemekten Şiiri - Harun Ertaş

İnsan yorulur, yorulur mutlu etmekten
Bir aşık sevdalısını gülümsetmekten,
Sirkteki cambazsa insanları güldürmekten
Ben bile yoruldum onu beklemekten

Bir yerden sonra hüzün alır yerini
O sensiz gülüp eğlenirken
Senin bu kadar düşünmen hak mı ki?
Sevseydi emin ol koşa koşa gelirdi evine

Eş dosta sordum, tüm canlılara
Eş dost, bırak gitsin derken
Canlılar bir bir yaşamını yitirdi;
Benim bu hüzünlü çaresizliğimden

Evinin önündeki kaldırımdayım
Sadece izlemekle yetiniyorum
Bıraksalar koşar adımlarla varacağım
Ama işte bahtsız kader izin vermiyor

Hala nasıl seviyorsun diyorlar,
"Kemiklerim sızlasa yine taşırım omzumdan"
Ya anlamıyorlar ya da anlamak istemiyorlar
Verseler çakmağı yakarım kendimi aşkımdan