Yoruldum artik Şiiri - Mehmet Bildir

Yorgunum artık...
Ne sevmeye hâlim var
ne de birine güvenmeye cesaretim kaldı.
Kalbim…
Eskiden bir limandı,
şimdi terk edilmiş bir iskele gibi,
ne gelen var,
ne de duracak bir yürek.

Ben çok sevdim…
Öyle sıradan değil,
ruhuma kadar, kemiğime kadar sevdim.
Özledim, affettim, bekledim…
Ve en çok da kendimi unuttum severken.

Ama her seferinde
bir yemin gibi döndü ihanet sırtıma.
Kendimden verdikçe,
beni benden alan oldular.
Ben düştükçe el uzatmadılar,
daha da bastılar üstüme.

Yalnızım şimdi…
Ama alıştım.
Çünkü kalabalıkların içinde bile
hep yapayalnızdım zaten.

Aşktan yoruldum,
çünkü sevgi hep ben susunca bozuldu.
Sevdadan yoruldum,
çünkü ben içimle severken,
onlar sadece kendi boşluklarını doldurdular.
İhanetlerden yoruldum,
çünkü yalanları en çok gözlerinde sevdim.

Ben artık
bir kadının gülüşüne değil,
bir insanın içtenliğine hasretim.
Sözlere değil,
sessizliğin bile huzuruna inanan bir adamım.

Bu şiir
bir kadına yazılmış gibi görünse de
aslında kendime mektubumdur.
Unuttuğum her parçamı
bu satırlara sakladım.

Ve biliyorum...
Bu saatten sonra gelenin değil,
gidenin yükünü taşıyacağım ömrümce.

– Mehmet Bildir
Sevmenin bedelini kalbiyle ödeyen bir adam.