Yorgunum,varliginizda bile

Yorgunum, Varlığınızdan Bile

Ben yoruldum artık…
Beni sevmeyin.
Ne yapın biliyor musunuz?
Yokmuşum gibi davranın.
Hiç olmamışım gibi...

Yürüdüğüm caddeleri unutun,
İçtiğim çayları, dudağıma değmeyen o kahve tadını,
Benimle başlayan her şeyi
Söküp atın içinizden.

Zaten varlığımda yoktunuz,
Yokluğumda varmışım gibi yapmayın.
Yüzüme diyemediklerinizi
Arkamı döndüğümde bir bir konuşup
Kulaklarımın çınlamasından yoruldum artık.
Ne olur beni artık umursamayın.

Ben artık her şeyi oluruna bıraktım.
Çünkü ben senden,
Ondan,
Bundan değil…
Hepinizden nefret ediyorum.

Nesnelerden,
Elle tutulur her şeyden…
Ve hissedip bir türlü dokunamadığım
Her şeyden nefret ediyorum.

İsyanım size değil sadece…
Kendime de ulaşamıyorum.
Kocaman bir köprü var içimde,
Bir ucunda ben,
Diğer ucunda hiç olamadığım “ben”…
Kendimden bu kadar uzakken
Kimseye faydam dokunmaz.

Bırakın da artık…
Sessiz sedasız,
Üç günlük şu dünyada
Toprağıma sarılayım.

Varsın unutulsun adım,
Varsın üzerime yabancı dualar okunsun.
Ben zaten çoktan ölmüştüm,
Yaşarken gömülmüştüm,
Gülüşlerin içinde eksilmiş,
Kalabalıklar içinde silinmiştim.

Artık ne dua isterim,
Ne de bir mezar taşı...
Sadece susun.
Çünkü bu suskunlukta
Ben hâlâ
En çok kendime yabancıyım.

Mehmet Bildir
20.05.2023