Yörükler Şiiri - Niyazi Çetin

TÜRK DESTANLARInda yaşar adımız,
OĞUZLARa dayanır ecdadımız;
"Yürüyen TÜRK" YÖRÜK diyorlar bize,
Türklüğüyle gururlanan canlarız.

MALAZGİRT ZAFERİ'yle girdik Anadolu'ya,
Yaydık Türklük ruhunu mutluluk duya duya;
TÜRKMEN iken ovada; yaylada YÖRÜK olduk,
Temel olduk, kök olduk, şan verdik SELÇUKLU'ya.

OSMANLI kurulurken de varız biz,
Fetihlerde görev aldı kimimiz;
BALKANLARda ele geçen yerlere
Taşınarak kök salan da bizleriz.

İlk SULTANlar, GAZİ AKINCIlardı,
Düşlerinde YÖRÜK YAYLASI vardı;
Sonrakiler unuttu Türklüğünü,
Dillerini Arapça, Farsça sardı!

Konuk SAZla dönerdi her çadır bir şölene,
KARAC'OĞLAN çapkınca değdi gönül teline;
Sürünce Türkmenleri Osmanlı Derviş Paşa
DADALOĞLU'nun sesi döndü öfke seline!

AHMET YESEVİlere uzanır inancımız,
Ciğerimiz yansa da gönülleri kırmayız;
Kapattık kapımızı inanç tüccarlarına,
Dini politikaya oyuncak yaptırmayız!

İzmir'in işgaliyle YÖRÜK ALİ EFEler
KUVAYIMİLLİYE'ye koşuştu üçer beşer;
ÖZGÜRLÜK koşusunda ön saflarda yer tutup
Kurtuluş Savaşı'nda destan yazdı YÖRÜKler.

İç içedir doğayla baharımız, yazımız,
Yurt sevgisi besteler KAVALımız, SAZımız;
Onun armağanıdır aldığımız her nefes,
ATATÜRK SEVGİSİdir "Olmazsa olmaz"ımız!

08 / 06 / 2015