Yörük yaylasını özledim Şiiri - Yusuf Tuna

Baharda Yörük obasına varıp,
Çadırı söküp,kilimleri dürüp.
Katar katar develere yük sarıp,
Yaylaya göçüp gitmeyi özledim.

Elime güzelce bir kaval alıp,
Bu kavalı dağ başlarında çalıp.
Şafakla önüme sürüyü salıp,
Yaylada koyun gütmeyi özledim.

Koyunun karnını otla doyurup,
Yünlerini kirmen ile eğirip.
Anasından kuzuları ayırıp,
Sürüye koçu katmayı özledim.

Çalıların arasından hoplayıp,
Dikenlerin üzerinden zıplayıp.
Dalından tutarak meyve toplayıp,
Yaban eriği tatmayı özledim.

Çam ağacının arkasına durup,
Başımıza kuşaktan sarık sarıp.
Kuşu kandırmak için ses çıkarıp,
Dağda kuş gibi ötmeyi özledim.

Nerede balık olduğuna bakıp,
Görmek için yüksek bir yere çıkıp.
Oltanın ucuna solucan takıp,
Derede balık tutmayı özledim.

Kiraz ağacının dibinde durup,
Çalı ile onlara tuzak kurup.
Dallarına konan kuşları vurup,
Serçeye sapan atmayı özledim.

Çökelek ile ayranı getirip,
Bağdaş kurarak sofraya oturup.
Bir çırpıda yemekleri bitirip,
Böreği yiyip yutmayı özledim.

Yastığı başımın altına alıp,
Akşam olunca bacağımı çelip.
Keçelerin üzerine yan gelip,
Çadıra varıp yatmayı özledim.

Yusuf kartal gibi etrafı süzüp,
Gördüğü şeyi defterine yazıp.
Kocanam ile oba oba gezip,
Pazarda elma satmayı özledim.